Puppy Charlie, de dove, blije en gehoorzame Parson Jack Russell dankzij de Puppy privé

Op 31 december werden wij de nieuwe baasjes van een Parson Jack Russell. Al enige tijd waren we op zoek, maar nesten lagen niet voor het oprapen en de geboren pups die wel werden aangeboden waren al verkocht of belachelijk duur.

Groot was onze opluchting toen we naar een pup gingen kijken die nog wel beschikbaar was. De verkoper beviel ons minder maar wat maakte het uit? We zouden m toch nooit meer zien en namen ons kleintje mee. Vrolijk, dartel en vooral superlief. Constant likken, bij je kruipen en kwispelen bij iedere vorm van oogcontact. Bij thuiskomst werd het alleen maar leuker! Spelen, springen, kwispelen, het kon allemaal niet op. We zagen wel op tegen het uitlaten want het afsteken van vuurwerk was ’s middags al in volle gang. Maar het ging fantastisch. Charlie, zo hadden we m genoemd, liep ongelofelijk relaxt aan de lijn en in de tuin.

Mijn vrouw Monique vroeg zich voor de grap af of-ie soms doof was, zo makkelijk ging t met het vuurwerk. “Nee joh, hij reageert op alles” zei ik nog. Maar de volgende dag vinden we het toch wel vreemd dat onze Charlie helemaal niet reageert op vallende kopjes, dichtslaande deuren en andere alledaagse geluiden. Van een bekende kregen we de tip om achter Charlie te gaan staan en heel hard in de handen te klappen. Als-ie zou reageren was het helemaal goed. Jullie raden het al; geen enkele reactie dus we maakten ons flink zorgen. Bij de dierenarts waar we de volgende week heen moesten voor de inentingen en controle, werd het officieel bevestigd. Charlie was doof. Stokdoof! Volgens de dierenarts moesten we terug naar de fokker omdat het een “product was dat niet aan de eisen voldeed”. Maar inmiddels hoorden we berichten over de fokker waar we niet blij van werden. Asociaal en crimineel waren de woorden die werden gebruikt om hem te omschrijven. We waren in de val getrapt door alle klassieke fouten te maken die er zijn. Moeder niet aanwezig, want die was bij zijn broer. Andere honden in hokken en van een ander ras. Dom, dom, dom!

Maar je bent al gek op zo’n beest en teruggeven was sowieso geen optie. Hoewel? Wat moet je met een dove hond? Hoe voed je m op? Hoe leert-ie ooit te gehoorzamen als hij niks hoort? We waren in paniek en ten einde raad. Zullen we m toch maar terugbrengen?

Via de plaatselijke Pet’s Place kregen we het nummer van Mandy van hondencentrum WRAF. Zij gaf aan dat ze ervaring had met dove honden en ons graag wilde helpen. Mandy stelde ons meteen gerust en vertelde dat ook een dove hond kan “luisteren” en gehoorzamen. We voelden ons een stuk opgeluchter en vertrokken minder ongerust naar de eerste afspraak met Mandy.

Charlie kwam als zijn vrolijke, stoere, eigenwijze zelf binnen en voelde zich prima op zn gemak. Rondsnuffelen, eigen weg volgen en alles en iedereen begroetend om vervolgens weer zn eigen ding te gaan doen.

Na een hele leuke kennismaking wilde Mandy wat “oefeningetjes” met m doen om een beeld te krijgen van onze deugniet. Ze pakte de lijn over en direct zagen we een verandering bij ons draakje. Alert en gericht op de juf werden een paar commando’s met handgebaar snel opgepakt en met speels gemak uitgevoerd. Binnen tien minuten zitten op commando en wegblijven van een koekje op de grond! We werden er emotioneel van! Wat een slimmerd en wat heerlijk dat een dove hond getraind kan worden tot een gehoorzame hond. Monique vroeg zich af of Mandy een hondenfluisteraar was. Helemaal verrukt reden we terug naar huis met een aantal handige tips als leefregels. Charlie kan gewoon een gehoorzame hond worden als we er maar consequent aan werken en veel tijd en energie steken in de opvoeding.

Thuis gingen we voortvarend aan de slag. Charlie leert makkelijk maar is stronteigenwijs af en toe. Hierdoor lijkt t soms alsof we een stap vooruit gaan en twee achteruit. Maar we vorderen en de gebaren voor “nee”, “foei”, “blijf” en “zit” worden snel opgepakt. Echt waanzinnig! Enige probleempje is het “af”-commando. Als rechtgeaarde Jack Russel verrekt -ie het om af te gaan. Het lijkt alsof hij het niet begrijpt of niet wil begrijpen.

Het bijten (speels) is gestopt door de juiste actie en commando’s, maar heel af en toe steekt zijn Terrier-karakter de kop op en is er geen land mee te bezeilen. Gelukkig voor ons gebeurde dat ook een keer bij Mandy waardoor je toch gerustgesteld wordt dat het niet aan jezelf ligt.

Onze grootste zorg is steeds geweest of hij ooit los zou kunnen lopen in het bos of bij ons op de dijk in Leusden.

De derde les werd gegeven door Ernest, de vriend van Mandy. Na een oefening naast lopen zei hij: “Nou, laten we hem maar eens loslaten”. Ik schrok me te pletter! We liepen langs het Erkemederstrand en het barstte er van de andere honden. Hoe zouden we hem ooit kunnen roepen als hij zou weglopen???

Ik dacht echt dat Ernest twee honden door elkaar haalde en dat hij onze Charlie iets t hoog inschatte. Maar hij verzekerde me dat het goed was en ik liet onze Charlie voor het eerst los in een niet omheinde omgeving. Ik was als de dood!!

Ernest gaf aan ieder oogcontact te belonen en te hurken als je wilde dat hij kwam. Dat leek me iets te simpel allemaal en ik dacht dat onze viervoeter de benen zou nemen om vervolgens aan de horizon te verdwijnen.

Maar verdomd; nadat hij de vrijheid had gekregen keek hij iedere 10 meter op om te zien waar we waren. Terwijl hij vrolijk ronddartelde keek hij constant naar ons. Elk contact werd met koekjes beloond en hurken gaf inderdaad het resultaat waar we op hoopten. Hij kwam zich meteen in volle galop en wild kwispelend melden. Ook dit was weer een ontzettend gaaf en emotioneel moment! Onze hond die zo doof is als een kwartel, kan later gewoon loslopen! Fantastisch! Dit was de eerste stap naar het Bend-to-Assent methode van Mandy dat we zeker gaan volgen!

Tot nu toe zijn al onze zorgen voor niks geweest. Charlie is een vrolijke, energieke en vooral lieve allemansvriend met af en hoe wat testosteron aanvallen. Maar dat hoort bij het ras waar we eerder ervaring mee hebben opgedaan.

Belangrijkste is dat zijn doofheid niet in de weg staat van een vrolijk hondenleven dankzij WRAF, Ernest en Mandy!! We kunnen jullie niet genoeg bedanken voor de vorderingen die we hebben gemaakt en het plezier dat Charlie on iedere dag weer geeft!

Monique en Mark van Bezel