Hallo, mag ik mij eerst even voorstellen voor ik mijn jonge leven ga vertellen? 

Ik ben Merle. Ik ben een Berner Sennenhond van 10 maanden oud. Toen ik 4 maanden jong was werd ik door Margit en Leo in huis genomen. Ik was een lieverd vond ik zelf. Echt een mooie hond die het voor iedereen zo goed mogelijk wilde doen. Mijn nieuwe, inmiddels tweede baasjes waren lief en hadden al het beste met mij voor. Zij hadden voor mij al vier Berners gehad dus dachten zij dat zij wisten hoe ze met mij om moesten gaan en mij op moesten voeden. Ik vond het lieve mensen en deed zoveel mogelijk mijn best om het goed te doen. Zij ook en daar lag het eerste probleempje. Ik wilde alles geven wat ik in mij had en zij wilden alle liefde ontvangen die zij van mijn voorgangers gewend waren. Helaas was mijn voorgangster een hele rustige hond en ik een beetje druk en had verschrikkelijk veel energie in mijn lijf. Dat botste natuurlijk. Mijn baasjes hadden behoefte aan weer een rustige hond en ik wilde alle energie in mijn lijf kwijt. Het verliep niet echt soepel. Maar met een beetje begrip van twee kanten was het acceptabel. Ik was net gewend en hoorde dat ik toen mee naar Frankrijk op vakantie moest. Ik kon het wel uitgillen. Ik wil dit niet. Ik ben net bij jullie en nu moet ik de hitte in. Ik liet dit weten. Ik begon te sputteren en deed alles om lief te zijn en begrip te krijgen. Helaas, dit lukte niet. Mijn baasjes legden dit verkeerd uit en werden radeloos. Zij riepen via internet de dag voor hun vakantie de hulp in van Mandy van Gelder en Ernest van Hondencentrum WRAF. Eindelijk Hulp. Zij  kregen spoed bijles, die in eerste instantie resultaat had. Joh, wat maakten zij een fouten. In de vakantie plofte het toch. Ik ben een hond en geen watje. Wij kampeerden aan het strand dus de hele dag water om mij heen. Een avond wist ik weg te komen. Wat een feest. Rennen door het zand. Spatten in het water, vissers hun tas leeg eten en hun plagen. Wat een avond was dit voor mij. Alleen Leo vond dit niet leuk. Twee uur achter mij aan rennen en ik kwam niet. Ik had wel gekomen hoor, maar dat wist hij niet. Toen ik terug bij de caravan was hoorde ik hem zeggen: ‘het is mooi geweest, ik wil niet meer’. Oei, nu werd het eng. Ik kreeg van hem nu een kans om te bewijzen hoe lief ik was en dan.. vul dit zelf maar in. Maar zij begrepen mij niet. In de vakantie riepen zij vele malen de hulp in van Mandy. Zij was er voor hun. Zij gaf heel veel goede adviezen en zorgde ervoor dat wij deze vakantie in redelijke harmonie konden afsluiten. Thuis onmiddellijk contact gezocht met Mandy van WRAF. Na een gesprek met hun was het voor ons duidelijk. Wij konden het met ons drieën niet redden. Zij bood ons hulp aan om Merle 3 weken lang intern te trainen.

Wij hebben dit met twee handen aangepakt. Wij konden het niet zelf, maar wilden mij echt niet kwijt, ondanks onze zeer regelmatig voorkomende conflicten. Hun voorstel, Merle even voor een tijdje onder hun hoede te nemen was goed voor mij, maar ook voor hun. De daad bij het woord gevoegd en ik drie weken onder hun bezielende leiding gesteld. Dagelijks hielden zij mijn baasjes  op de hoogte van de “vorderingen” van mij. Dit was voor hun geweldig. Mandy en Ernest lieten zien hoe en wat ze deden met mij. Na elke trainingssessie ontvingen mijn baasjes verslagen, foto’s en filmpjes.

Mijn baasjes hoorden er die weken ook bij. Zij konden altijd bellen en nooit was het Mandy te veel. TOEN na drie weken moest ik terug. Ernest nam hier de tijd voor. Hij ging ervoor zitten en begon hun te vertellen wat mijn karakter is zowel mijn deugden als mijn ondeugden. “Helaas” kwamen zij daarna aan de beurt. Op zijn eigen manier maakte Ernest hun attent op hun fouten en onbedoelde verkeerde benaderingen naar mij. Hier zou ik nog een A4 van vol kunnen schrijven, maar het is genoeg zo. Het belangrijkste is het eindresultaat. Om het kort en goed te zeggen: Zonder de hulp van Mandy en Ernest had ik terug gegaan naar de Fokker. Nu: met hun hulp ben ik een geweldige lieve hond zoals zij het fijn vinden. Samen gaan wij nu oud worden en van elkaar genieten. Alle hulp is het waard geweest. 

Ik ben nu 3 dagen thuis en zij hebben er een hele lieve hond bij gekregen. 

Mandy en Ernest: Geweldig bedankt voor alle goede hulp en wij hopen dat nog veel mensen en dieren, die dit nodig hebben van jullie kennis gebruik mogen maken. Merle is ondenkbaar veranderd, we herkennen haar niet meer terug. Ongelooflijk!

Bedankt! Merle en natuurlijk mijn baasjes Margit en Leo