Herkent u dit?

Ik heb een reuze leuke Rhodesian Ridgeback Faya van ruim 11 jaar (teef). Sinds juni 2019 begon zij opeens schijnzwanger te worden: dikke tepels en liever lui dan moe. De hele dag lag ze op het bed. Als je wilde wandelen: “prima ik ga mee hoor, maar niet te ver!” De schijnzwangerschap duurde aan; werd rustiger – kwam weer opspelen. Tot in augustus opeens 1 tepel binnen een paar uur tijd via een pingpongbol naar een tennisbal groeide. Naar de DA, antibiotica en medicijnen erin en klaar. De schijnzwangerschap trok niet geheel weg, maar de tepel slonk mooi. Tijdens de Kerst was er weer een piek: alle tepels dik en deden pijn en de hond niet blij! Het vocht hing met klodders aan haar poten.

Wederom een antibioticakeur en medicijnen en in overleg met met de DA: de hormoonhuishouding van Faya is grondig verstoord, dit in korte tijd de tweede heftige reactie, grote kans dat het de volgende keer een baarmoederontsteking kan worden met zeer waarschijnlijk fatale gevolgen. Dus hebben we besloten haar, ondanks haar leeftijd (RR’s worden best oud), te opereren na eerst de antibiotica haar werk te laten doen.

De operatie verliep goed, haar baarmoeder en eileiders zijn eruit gehaald en bleken overactief. Ik heb haar opgehaald en schrok erg. Ze was wakker, maar bleef met haar kop schudden alsof ze de weg kwijt was (leek opeens een demente oude dame). Ze was ook in één klap veel grijzer op haar kop. In de week erna kwam ze niet echt “bij”. Ze bleef veel liggen, apathisch en als ze naar buiten moest en je haar vroeg om mee te gaan stond ze op en bleef een ruime tijd na te denken alvorens mee te gaan. Eenmaal buiten stond ze bedenken wat ze daar kwam doen. Ze herstelde mondjesmaat, maar was niet meer de Faya die wij kenden. Mandy stelde voor om een afspraak te maken voor kinesiologie. Na de behandeling was ze lichamelijk direct

veel soepeler. Haar “zijn” werd in sterk stijgende lijn beter. Mandy testte ook dat ze een tekort aan silicium had. Sinds ik dat geef is haar huid niet vettig meer en ze ruikt niet meer “honds”, was al binnen een week. 

We zijn nu 2 weken verder en je herkent Faya niet meer terug! Het is weer een leuke gezellige hond, die nu zelfs aangeeft om langer te willen wandelen dan ik tijd inschatte! Ze pakt uit zichzelf weer een bal om (samen) mee te spelen. Kortom, zonder medicijnen, maar door de balansherstel in de hond, is ze hersteld, waardoor de hond zich 100% beter voelt.

Mandy dank je wel.
Anne